Μην παραπλανηθείτε από το κομμάτι του τίτλου ή αυτό που συμμορφώνεται με αυτό (“Ο Θεός είναι αγάπη”) από το νεότερο άλμπουμ της Eleni Mandell. Η κα Mandell δεν είναι ποπ σταρ. Ωστόσο, μπορεί να κάνει μια μεγάλη μεγάλη αντίληψη για ένα. Στην πραγματικότητα, η “τεχνητή πυρκαγιά”, κατεβαίνει αργά, ξεκινώντας από το πιο διασκεδαστικό, πολλά αισιόδοξα κομμάτια, καθώς και αργά, πρακτικά ανεπαίσθητα, καταλήγοντας να είναι σταδιακά πειραματικά. Οι συγκρίσεις με τους συγχρόνους είναι αναπόφευκτες. Μήπως ο θόρυβος λίγο σαν το lilyallenkatenashraspekteRetC.; Ναί. Ιδιαίτερα σε μελωδίες όπως η “Μικρή Μέση”. Ο θόρυβος του hipster-girl που, κατά την άποψή μου, προέρχεται από τους Tori Amos, καθώς και ρίχνοντας μούσες, είναι διαδεδομένη σε σχεδόν κάθε νέο γυναικείο τραγουδιστή-τραγουδοποιό που δεν προσπαθεί να θορύβει όπως Avril ή Kelly C. Ωστόσο . Η Mandell έχει επαρκή δεξιότητα ως μουσικός που δεν απαιτεί να εξαρτάται από την ελκυστική φωνή ή την ευκίνητη λέξη (αν και έχει πολύ περισσότερο από αρκετό και των δύο). Στις μελωδίες όπως το “Personal”, αποδεικνύει ότι μπορεί να συνθέσει τόσο τη μελωδία όσο και το riff-και είναι ένα riff-section string, όχι λιγότερο-για να παράγει ένα πιασάρικο, κινούμενο και, ναι, προσωπικό τραγούδι.

Mandell πολύ περισσότερο από επαρκή από έναν πρωτότυπο ήχο, καθώς και τους στίχους της δεν είναι snide, επιθετικό ή κυνικό, ότι ανεβαίνει στην κορυφή της σημερινής άφθονης καλλιέργειας. Με τη σειρά του πνευματώδη, κινούμενη, bouncy, καθώς και προκλητική, η “τεχνητή πυρκαγιά” είναι ένα αρχείο που δεν μπορεί να χάσει που παίρνει τη μεγαλύτερη σύσταση μου.
Τεχνητή φωτιά

Προσωπικός

Μπόνους indie chick κάλυμμα συντονισμού:

Space Oddity (Bowie) -emilie Simon